There´s a first time for everything...

30 maart 2009

De sterretjes blijven uit, maar ik voel wel een lichte verschuiving van mijn kaak. Ik sta in de ring. De boksring. Geen onbekende plek, aangezien ik vier keer per week aan kickboxen doe. Maar terwijl ik normaal gesproken met de trainer op 'pads' train, zijn we nu aan het sparren. En heb ik mijn eerste klap op mijn kaak te pakken. Mijn eerste schrikreactie is huilen, maar al snel slaan mijn tranen om in felle woede en sla ik ongenadig terug. There's a first time for everything!


Nog een aantal 'first times' die ik de afgelopen tijd heb mogen meemaken.
- Eerste (en waarschijnlijk ook laatste) keer afstuderen acht maanden geleden.
- Eerste fulltime baan, eveneens acht maanden geleden.
- Eerste recessie die ik bewust meemaak (als ik de kranten moet geloven is het nogal een shock dat er een generatie bestaat die voor het eerst echt hun broekriem moeten aantrekken).
- Eerste keer ontslagen. Twaalf dagen geleden. Juist. Als gevolg van mijn eerste recessie.


Mooie balans, twee leuke 'first times' en twee minder memorabele momenten. Er is echter nog één ding wat ik hier niet noem, maar wat toch wel met kop en schouders hier bovenuit steekt. Althans, voor mij dan, het nieuws zal er verder niet bol van staan in tegenstelling tot het niet nader te noemen K-woord. Ik heb anno 2008, niet lang geleden dus, een tijd waarin we ons toch behoorlijk progressief waanden, een tijd waarin mannen en vrouwen de holbewoner in zichzelf redelijk uit konden schakelen, voor het eerst te maken gekregen met seksuele intimidatie. Op de werkvloer.


Dat klinkt een heel stuk viezer dan dat het in feite was. Een schouderklopje hier en daar kunnen we natuurlijk allemaal wel eens gebruiken. Maar niet vijftien keer per dag. (Voordat er een of andere psychoanalyse op me wordt losgelaten; nee, ik heb geen traumatische jeugd, waardoor ik moeite heb met het incasseren van complimentjes.) Ik heb simpelweg problemen met werkgevers die mij constant willen aaien. Ik twijfel geenszins aan mijn hoge aaibaarheidsfactor, hoor! Maar veelvuldig verzoek om mijn aaibare gestalte te laten voor wat het is, resulteerde helaas in een ongevraagde zoen op mijn wang, een bemoedigende streling over mijn knieholte, dubbelzinnige opmerkingen, nog meer enge schouderklopjes, een gespannen sfeer op het werk en uiteindelijk in een hysterisch gejank van een vrouw (ik) die 'niet meer kan samenwerken met die man'! Yup, het gebeurt nog steeds. Bazen die denken zich alles te kunnen permitteren, aangezien ze er altijd al mee weg kwamen.


In het kader van Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen heerste er een informele, open sfeer waarin iedereen zich thuis kon voelen (een beetje TE huiselijk naar mijn smaak). Wat meneer de directeur even vergat was dat MVO ook over respect voor andermans grenzen gaat. Een draai om zijn oren van zijn zakenpartner en het inschakelen van een code-woord als ik hem te dichtbij vond komen, moest onze samenwerking weer een tweede kans geven. Eind goed al goed! Niet dus. Want verantwoording nemen voor je daden, is meneer de directeur geheel vreemd. Zowel op zakelijk gebied als op andere vlakken is het veel gemakkelijker om de vinger naar de ander te wijzen. Zo heb ik bijvoorbeeld een 'probleem met intimiteit' dat ik vast van mijn familie heb. Vallen jou de schoenen al uit?! Mij wel (goede reden voor nieuwe laarzen). Vervolgens werd mij de vraag voorgelegd 'hoe ik dat dan met mijn vriendje doe'. Subtiel, meneer de directeur. Heel subtiel om mij naar mijn seksleven te vragen. Een nieuwe baan zoeken, was dus voor de hand liggend. En toen werd ik ontslagen.


Het was alsof de goden mij hebben gehoord. Vijf weken vakantie (en de tijd om iets anders te vinden) en eerder verlost van de grijpgrage handjes en nasty opmerkingen van Mister Creep! Helaas betekent dat ook veel tijd om te winkelen, zonder dat ik het geld heb, maar dat is slechts een luxe probleem. In plaats daarvan benut ik deze tijd om mijn allereerste blog te schrijven. Geheel kredietcrisis-proof! En met een beetje kickbox-oefeningen ben ik na deze 'vakantie' ook geheel bestand tegen werkgevers die mij willen aaien, want dit gebeurt mij maar één keer!


Michelle


ps: het code-woord was 'kiwi'!